Feb 11

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στ@ συλληφθέντ@ από την πανεκπαιδευτική πορεία

Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τ@ συλληφθέντ@ από την Πανεκπαιδευτική Πορεία την Πέμπτη 11/2 στις 11:00, Ευελπίδων κτήριο 16.

Ούτε μπάτσοι, ούτε διαγραφές φοιτητών

Για πάντα αιώνι@, αντιπαραγωγικ@, αντιλειτουργικ@

Να σπείρουμε τον ιό της αλληλεγγύης και της αντίστασης.

Αλληλεγγύη στα συλληφθέντ@

 

Jan 28

Πανό ενάντια στις απαγορεύσεις & την καταστολή

Πανό ενάντια στις απαγορεύσεις & την καταστολή που κρεμάστηκαν στις εστίες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ.

Jan 03

Πανό αλληλεγγύης στ@ συλληφθέντ@ από ΦΕΠΑ στο Πατινάζ – Αιγάλεω

Dec 16

Αφίσες αλληλεγγύης στ@ μεταναστ@

Αφίσες αλληλεγγύης στ@ μεταναστ@ σε 4 γλώσσες (ελληνικά, αραβικά, αγγλικά και γαλλικά)

Dec 04

Για τις εκδηλώσεις με αφορμή μία ακόμα συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

Ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος εκδηλώσεων που αποτελούν κομμάτι μίας διαδρομής συναντήσεων και ερεθισμάτων που στόχο έχουν τον εμπλουτισμό των περιεχομένων της συλλογικής μας δήλωσης ολικής άρνησης στράτευσης. Θέλουμε να θέσουμε προβληματισμούς, σημεία συζήτησης και σκέψεις και μέσα από αυτές τις βραδιές, να εμπλουτιστούν, να αμφισβητηθούν ή και να ενισχυθούν με σκοπό την όσο πιο δυνατή συμπερίληψή των συναντήσεων αυτών στο λόγο που συνοδευει την συλλογική μας δήλωσης.

Στο πλαίσιο αυτό, ο πρώτος κύκλος συμπεριελάμβανε την έκθεση φωτογραφιών και υλικού από μέρες και τόπους ανυποταξίας στις 11/10 και την εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τη διαδικασία της στρατιωτικής θητείας και τους σκοπούς της στις 18/10, στον αυτοοργανωμενο χώρο εκφρασης, αλληλεγγύης και συγκρουσης πάροδος (Νίκαια).

Δημιουργήθηκε το πεδίο να μοιραστούν περιεχόμενα και σκέψεις γύρω από το θέμα της ολικής άρνησης στράτευσης με αρκετά μεγάλη συμμετοχή κόσμου.

Η έκθεση στις 11/10 τροφοδότησε συζητήσεις σε πηγαδάκια γύρω από το ιστορικό αντιμιλιταριστικών αντιστάσεων και αρνήσεων στράτευσης. Ενώ και κόσμος “περαστικός” από τη γειτονιά στάθηκε να δει το υλικό.

Στην συζήτηση στις 18/10, η οποία πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη συμμετοχή, υπήρχαν πολλές διαφορετικές τοποθετήσεις γύρω από θέματα για τον ρόλο του στρατού, για τη θητεία, για τους έμφυλους ρόλους(που αφορούν τόσο το γενικό τους πλαίσιο τόσο την συγκυρία που βρισκόμαστε). Η συζήτηση άνοιξε επίσης και σε άλλα θέματα, όπως το πως αντιλαμβανόμαστε την επιλογή της ολικής άρνησης στράτευσης και σε βιωματικές τοποθετήσεις σε σχέση με το πως αντιμετώπισε κόσμος το κάλεσμα για στράτευση.

Είμαστε πολύ χαρούμενα για την προσέλευση και την συμμετοχή του κόσμου και στις δύο βραδιές και πιστεύουμε πως οι βραδιές αυτές αποτελούν κομμάτι της απάντησης μας στις ατομικές διώξεις. Είναι σημεία στα οποία συναντιόμαστε, συλλογικοποιούμε τα προτάγματα, τις επιθυμίες μας και τις αρνήσεις μας και μας κάνουν πιο σίγουρους και σίγουρες για την άρνηση του “κόσμου τους” και των προσταγών τους.

 

3 ακόμα ανεύθυνοι και μεταδοτικοί ολικοί αρνητές στράτευσης

Ακολουθούν ανεύθυνα και μεταδοτικά αυτοκόλλητα για την ολική άρνηση στράτευσης

Nov 03

Σύγκρουση με το έθνος-κράτος και τον πόλεμο – μικροφωνική

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ

 

Ούτε μεγάλες ιδέες, ούτε γεωτρήσεις, ούτε σύνορα.

Το Αιγαίο συνεχίζει να ανήκει στα ψάρια του.

Σύγκρουση με το έθνος-κράτος και τον πόλεμο.

Μικροφωνική συγκέντρωση 7/11, 12.00 στο Μοναστηράκι.

η αφίσα σε pdf

κείμενο σε pdf

Sep 25

Εκδηλώσεις για συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

Γιατί επιλέγουμε την ολική άρνηση στράτευσης;

Γιατί δεν χαρίζουμε ούτε μία ώρα στο στρατό

Γιατί δεν υποθηκεύουμε το σώμα μας για κανέναν, πόσο μάλλον για κάποια πατρίδα

Γιατί το “9 μήνες είναι θα περάσουν” στα αυτιά μας ακούγεται παραίτηση, εμείς επιλέγουμε να ζήσουμε τις ζωές μας χωρίς παύσεις

Γιατί δεν θέλουμε να πολεμήσουμε για τις επενδύσεις τους

Γιατί με τις/τους μετανάστριες/ες είμαστε μαζί και εχθρευόμαστε κάγκελα, συρματοπλέγματα και σύνορα

Γιατί δεν νιώθουμε άντρες και προστάτες και ούτε θέλουμε να γίνουμε

…για όλους τους λόγους του κόσμου!

 

11/10 στις 20.00

Έκθεση φωτογραφιών και υλικού από μέρες και τόπους ανυποταξίας

18/10 στις 20.00

εκδήλωση συζήτηση με θέμα τη διαδικασία της στρατιωτικής θητείας και τους σκοπούς της, με αφορμή την συλλογική μας δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

στον αυτοοργανωμένο χώρο έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης πάροδος (Π. Τσαλδάρη 173 κ’ Λαοδικείας, κοντά στο μετρό Νίκαια)

 

-3 ακόμα ανεύθυνοι και μεταδοτικοί ολικοί αρνητές στράτευσης-

3olikoi@gmail.com

Apr 22

Να αντισταθούμε στον ιό του ολοκληρωτισμού

Αυτές τι μέρες παρακολουθούμε άλλη μία “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” να εξελίσσεται μπροστά μας με αφορμή την εξάπλωση του κορονωιού. Απαγόρευση κυκλοφορίας, καραντίνα και διακυβέρνηση μέσα από πρωθυπουργικά διατάγματα.
Η καθημερινή απαξίωση της ζωής κοινωνικών ομάδων (μετανάστα-ριες-ες, ρομά, τοξικοεξαρτημένα-οι-ες) από το κράτος μας δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να “προστατέψει τις ευπαθείς ομάδες.” Μέσα από την στρατιωτική διαχείριση της πανδημίας covid 19 το κράτος επιδιώκει να επιβεβαιώσει τον ρόλο του προστάτη. Όπως κάνει κάθε φορά που επινοεί “εχθρούς” (μετανάστ(ρι)ες-α – αγωνιζόμενους-α-ες-αντίπαλα κράτη) και μας “προστατεύει”.
Το χτύπημα της κοινωνικής συνέυρεσης θα αφήσει πίσω του ένα τοπίο υπονόμευσης της συνάντησης, της αλληλεγγύης και της αντίστασης για τους-ις-α καταπιεσμένες-ους-α. Στους χώρους όπου οι άνθρωποι επικοινωνούν σήμερα κινούνται μόνο σώματα ασφαλείας. Έτσι διαφαίνεται μία τέλεια ευκαιρία για να εντείνει μέτρα ελέγχου, εκμετάλλευσης και εξατομίκευσης χωρίς να υπάρχουν αντιδράσεις.
Οι “καταστάσεις έκτακτης ανάγκης” φαίνεται να είναι ένας νέος τρόπος διακυβέρνησης για τα δημοκρατικά καθεστώτα που δικαιολογεί την έξαρση του μιλιταρισμού & του ελέγχου. Αυτό συνέβει και στην “κρίση” του μεταναστευτικού στον Έβρο και στο Αιγαίο όπου είδαμε την απίστευτη δικαιολόγηση μιας ξεκάθαρα δολοφονικής δράσης των σωμάτων ασφαλείας απέναντι σε ταξιδιώτες που έψαχναν μία καλύτερη ζωή. Το ίδιο παρατηρούμε και σε άλλες “κρίσεις” (οικονομική, “τρομοκρατία”) όπου μέτρα οικονομικής εξαθλίωσης ή κοινωνικού ελέγχου επιβάλλονται ως κανονικότητα.
Κάθε “κρίση” του συστήματος την πληρώνουν συγκεκριμένα σώματα περισσότερο. Φυλακισμένα-οι-ες, μετανάστα-ες-ριες, τοξικοεξαρτημένα-οι-ες, άστεγα-οι-ες. Το στρίμωγμα στα κολαστήρια είτε πρόκειται για φυλακές είτε πρόκειται για κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών είναι μία κανονικότητα είτε με πανδημία είτε χωρίς, ενώ το κάλεσμα για να ”κρατήσουμε αποστάσεις” ή το “μένουμε σπίτι” ακούγεται ανέκδοτο. Στα κέντρα “φιλοξενίας” οι/τα μετανάστ(ρι)ες-α υποχρεώνονται να μείνουν μέσα σε….σκηνές και κοντέινερ. Σε αντίθεση με τον κάθε Σπύρο Παπαδόπουλο που πιθανότα να μείνει μέσα στη βίλα του. Με την απαγόρευση κυκλοφορίας στους άστεγους απαιτείται ουσιαστικά να μην υπάρχουν. Οι πρώτοι άνθρωποι που τους επιβάλλεται καραντίνα και θεωρούνται “υγειονομικές βόμβες” φυσικά είναι  όλοι-ες-α οι παραπάνω, την ίδια στιγμή βέβαια που η πανδημία φαίνεται να εξαπλώθηκε στον πλανήτη απο ανώτερες κοινωνικά τάξεις.
Τα κράτη μέσα από τα συστήματα υγείας στην πραγματικότητα απαξιώνουν την φροντίδα και την περίθαλψη. Οι αποκλεισμοί είναι μία πραγματικότητα σε όλα τα είδη συστημάτων υγείας(κρατικά-ιδιωτικά, σοσιαλδημοκρατικά-νεοφιλεύθερα). Και εδώ προκύπτει το ερώτημα, πως περιμένουμε να μας προστατέψουν αυτοί που άλλωτε μας αφήνουν να πεθάνουμε; Γνωρίζουμε πως να αυτοπραστατευτούμε από κάθε ιό και χωρίς το κράτος. Δεν έχουμε ανάγκη από κανενός είδους πατροναρισμό. Δεν αναγνωρίζουμε ποτέ την αναγκαιότητα για απαγορεύσεις και καταστολή.
Το κράτος αρνείται να ρίξει τα προσωπεία που έχει ορίσει για την έμφυλη βία, μετονομάζοντας την σε ενδοοικογενειακή βία, ξεχνά εσκεμμένα, να αναφέρει σε αυτό τον ορισμό, ότι κατά βάση η βία ( ψυχολογική ή σωματική) που υπάρχει είναι συνήθως από αντρικές φιγούρες. Εκεί σύζυγοι και πατέρες, επιβάλλονται στα μη αρρενωπά σώματα, με βιασμούς και κακοποιήσεις, προκειμένου να τα¨συνετίσουν¨.
Αυτές τις “δύσκολες” μέρες της πανδημίας, τα κρατικά σκουπίδια και τα μέσα μαζικής εξαπάτησης , έχουν σαν σλόγκαν <<μείνετε σπίτι>> όμως δεν είναι ένα καταφύγιο για όλα. Ο εγκλεισμός αυτός, φυλακίζει ορισμένα πρόσωπα με τους εξουσιαστές και τους κακοποιητές τους, σε ενα οικογενειακό περιβάλλον που κριτικάρει και τιμωρεί τα σώματα μας, τη σεξουαλικότητα,τις σεξουαλικές προτιμήσεις μας, το ντύσιμο μας και τις επιθυμίες μας.
Με βασικό τους εργαλείο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, απολαμβάνοντας τον ντόρο που γίνεται από έναν «όμορφο» τίτλο, φροντίζουν ανελειπώς να ξεπλένουν το όνομα των εξουσιαστών και κακοποιητών , κανονικοποιώντας την έμφυλη βία και δικαιολογώντας την κάθε φορά με μια καινούρια συνθήκη, χθες ήταν η οικονομική κρίση, που δημιουργούσε τριβές και έβγαζε τον κακοποιητή « έξω από τα ρούχα του» , σήμερα είναι η καραμέλα του κορωναΐιου αύριο τι?
Με πρόσχημα την επιδημία του Covid-19 κράτη και αφεντικά μεθόδευσαν την επιβολή-σταθεροποίηση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις, λεηλατούνται οι μισθοί και νομιμοποιούνται χιλιάδες απολύσεις σε συνδυασμό με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα όπου κούριερ κάνουν διπλάσιες παραδόσεις σε σχέση με την προ Covid-19 εποχή, αλλά πληρώνονται με τον ίδιο μισθό. Διαμορφωνεται κλίματος «εθνικής ομοψυχίας» όπου οι εργάτριες/ες καλούνται να βάλουν πλάτη μαζί με τα αφεντικά και να στηρίξουν τα «έκτακτα μέτρα» που παίρνει η κυβέρνηση.
Επιχειρείται η αποστείρωση των ζωνών κίνησής μας. Μας επιβάλλουν να συνηθίσουμε την κατάσταση εγκλεισμού στο σπίτι, να αποδεχτούμε ως αναγκαίο κακό μια καφκική πραγματικότητα την έφτιαξαν για εμάς.
Η τηλεργασία με την πιλοτική σημερινή εφαρμογή της θα φέρει νέες συνθήκες στην εργασία, αφού θα είναι αδύνατο για τις/τα/τους εργαζόμενες/α/ους να εκφράσουν τις διεκδικήσεις τους στο νέο εργασιακό περιβάλλον όπου η ατομικότητα θα υπερτερεί έναντι της συλλογικότητας.
Η γενικευμένη ανεργία στους κλάδους επισιτισμού, τουρισμού, ναυτιλίας, αερομεταφορών και κατασκευαστικού τομέα οδηγεί στην πλήρη υποτίμηση των μισθών αλλά και την καθιέρωση της μερικής απασχόλησης, της εντατικοποίησης και της μαύρης εργασίας,την πλήρη κατάργηση όσων αργιών έχουν απομείνει, ενώ εργαζόμενοι-σκλάβοι θα δουλεύουν 24/7 για μισθούς πείνας.
Όλα αυτά διαμορφώνουν μια δυστοπία όπου η φτώχεια και ο τρόμος μπροστά στην ενδεχόμενη ανεργία οδηγούν τις/τους/τα εργαζόμενες/ους/α στον κανιβαλισμό σε βάρος των συναδέλφων τους, έχοντας την αυταπάτη ότι έτσι θα επιβιώσουν.
Η ταξική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια ανάμεσα στα καταπιεσμένα υποκείμενα αποτελεί τη μόνη διέξοδο απέναντι στον κανιβαλισμό (βλ. διαγκωνισμούς στα σούπερ μάρκετ για αντισηπτικά) αλλά και τη φιλανθρωπία της κυβέρνησης με τα επιδόματα και των αφεντικών με τις χορηγίες στα νοσοκομεία.
Η επιμονή στις αξίες της αλληλεγγύης και της αντίστασης είναι μόνος δρόμος αμφισβήτησης της κυριαρχίας.

Feb 13

Μικροφωνική στο ΠΑ.Δ.Α.

Μικροφωνική αλληλεγγύης σε μετανάστ(ρι)ες και στους/ις συντρόφους-ισσες Μιχαηλίδη-Αθανασοπούλου-Βαλαβάνη πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 11/2 στην πανεπιστημιούπολη 1 στο ΠΑ.Δ.Α.

Οικειοποιούμαστε τον δημόσιο χώρο για να επικοινωνήσουμε ζητήματα που θεωρούμε σημαντικά, Μια κίνηση που ορίζει αλλιώς τον χώρο, διαφορετικά από αυτούς που επιδιώκουν να φιμώσουν και να καταστείλουν τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα.

Αναρχικοί-ες από ΠΑ.Δ.Α.

Dec 23

Πανό στο ΠΑ.Δ.Α για κουκάκι

Πανό στο ΠΑ.Δ.Α για τις εκκενώσεις καταλήψεων στο κουκάκι και την σύλληψη συντρόφων-ισσων.

Από τη μία η δεξιά διαχείριση αποκαλεί τις καταλήψεις “σκουπίδια” που πρέπει να αφανιστούν.

Από την άλλη η αριστερή διαχείριση τις αποκαλεί “πολιτισμικό” φαινόμενο που μπορούν να συνυπάρχουν με την ανάπτυξη της κυριαρχίας.

Οι καταλήψεις όμως είναι χώροι ελευθερίας και αντίστασης. Είναι χώροι πολιτισμού, που βρίσκεται σε σύγκρουση με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της υποταγής.