Μετά την κίνηση των ΗΠΑ να μεταφέρουν την πρεσβεία τους από το τελ-Αβίβ στην Ιερουσαλήμ (14/5/2018) και να αναγνωρίσουν την τελευταία ως πρωτεύουσα του Κράτους του Ισραήλ (6/12/2017) η ένταση στην περιοχή αυξήθηκε κατακόρυφα, με τον Ισραηλινό στρατό να τραυματίζει και να δολοφονεί διαμαρτυρόμενους-ες.
Σύντομη Περιγραφή για την κατάσταση στην περιοχή
Δεν είναι η πρώτη και μάλλον ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Από πολλά χρόνια πριν στην περιοχή κυριαρχούν τα συρματοπλέγματα, τα τείχη, η αρβύλα, τα όπλα, τα τεθωρακισμένα οι βομβαρδισμοί και το εμπάργκο. Η δράση του Ισραηλινού Κράτους στις περιοχές της λωρίδας της Γάζας και της δυτικής όχθης περιλαμβάνει συνεχείς στρατιωτικές επιχειρήσεις, πυρά εναντίον άοπλων εξεγερμένων με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς μέσα στα χρόνια , πλήρη ή μερικό αποκλεισμό εκατομμύρια ανθρώπων από την πρόσβαση σε σημαντικά αγαθά και καθημερινούς στρατιωτικούς ελέγχους (check points) . Άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν σε μία πραγματικότητα εκτοπισμών, φυλακίσεων και εξοντώσεων δεκαετίες τώρα, μια πραγματικότητα που έχει φυσικοποιηθεί στα μυαλά και τα σώματα τους. Πέρα από την πολιτική εξόντωσης από τα στρατιωτικά σώματα του Ισραήλ και το κοινωνικό σώμα ,σε έναν βαθμό , έχει διαποτιστεί με φιλοπόλεμη και σωβινιστική κουλτούρα .Ετσι παρακολουθούμε και ισραηλινούς διαδηλωτ(ρι)ές με πλακατ “kill em all” στις πόλεις του Ισραήλ τις ημέρες των εντάσεων.
Αντιστάσεις ενάντια στην στρατιωτική κατοχή
Οι αποκλεισμένοι-ες όμως προβάλλουν αντιστάσεις μέσα στα χρόνια. Οι αγώνες που έχουν αναπτυχθεί μέσω των αυθόρμητων μαζικών εξεγέρσεων(ιντιφάντα) έχουν πολύμορφο χαρακτήρα και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Με την πρώτη(1987-91) και την δεύτερη(2000-2005) ιντιφάντα να χαρακτηρίζονται από ογκώδεις διαδηλώσεις και απεργίες, εκτεταμένες συγκρούσεις με πετροπόλεμο και βόμβες μολότωφ εναντίον του ισραηλινού στρατού , από μποϊκοτάζ ισραηλινών προιόντων και αυτοοργανωμένες ιατρικές μονάδες για την περίθαλψη των τραυματισμένων. Παιδιά και έφηβοι περνάνε τα χρόνια τους πετώντας πέτρες και μολότωφ στους ισραηλινούς στρατιώτες. Επίσης υπάρχουν και αντιμιλιταριστικοί αγώνες και ολικοί-ες αρνητ(ρι)ές στράτευσης στο κράτος του Ισραήλ (όπου διώκονται και τιμωρούνται και με φυλακίσεις) , καθώς και διαδηλώσεις ενάντια στην κατοχή, όπως συνέβη και στο φετινό Ισραηλινό LGBTQ Pride όπου κάποιοι LGBTQ διαδηλωτ(ρι)ες φώναζαν “Theres Is No Pride in Occupation”, “δεν υπάρχει περηφάνια (pride) στην κατοχή”.
Κράτος του Ισραήλ και “Πολιτισμένη” Δύση
Το κράτος του Ισραήλ βρίσκεται σε διαχρονική συμμαχία και ταύτιση συμφερόντων με τα δυτικά “πολιτισμένα” κράτη και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ από τις ΗΠΑ και η μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας είναι επιθετική κίνηση προς τους αποκλεισμένους πληθυσμούς, μια κίνηση που εντείνει την θανατοπολιτική του Ισραηλινού Κράτους. Το τελ-Αβίβ η προηγούμενη αναγνωρισμένη πρωτεύουσα του Ισραήλ βρίσκεται στην ενδοχώρα του ισραηλινού κράτους μακριά από το πεδίο της έντασης, ενώ η Ιερουσαλήμ αποτελεί μια αμφισβητούμενη πόλη, την οποία διεκδικούν πολλές διαφορετικές θρησκείες ως ιερό τόπο. Άλλη μια εκδήλωση της φιλοπόλεμης πολιτικής του προέδρου Τραμπ, μετά την ανταλλαγή απειλών με την Βόρεια Κορέα και τους πρόσφατους βομβαρδισμούς στο Συριακό έδαφος από ΗΠΑ-Γαλλία-Βρετανία στις 14/04/2018.
Δεν θεωρούμε πως ο Τραμπ είναι απλά κάποιος “ακραίος” αλλά η πολιτική του έρχεται ως συνέχεια της έξαρσης των εθνικισμών και της κουλτούρας του πολέμου σε όλο τον δυτικό κόσμο για την διατήρηση, την εδραίωση ή την επέκταση της κυριαρχίας των πολιτικών-οικονομικών ελίτ. Η δημιουργία εχθρών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό βοηθάει στην καλλιέργεια πολεμικού κλίματος. Οι “απολίτιστοι μουσουλμάνοι” που πρέπει να τους πολεμήσει η “δημοκρατική και πολιτισμένη” δύση. Το αραβικό στοιχείο και στην περίπτωση της αντίστασης στην περιοχή της παλαιστίνης χρησιμοποιήται για να καταδείξει το “χαμηλό ήθος της αντίπαλης πλευράς”. Δεν παραγνωρίζουμε πως δόγματα εξουσίας αναπτύσσονται και πέρα των δυτικών κρατών. Είτε μέσα στην παλαιστινιακή αντίσταση από την Χαμάς, είτε από το ISIS στη Συρία είτε από οργανωμένα αραβικά κράτη, είτε από τη Ρωσία. Στην αντιπαράθεση μεταξύ των κρατών και των εξουσιών δεν παίρνουμε θέση. Το ζήτημα για μας είναι η ανάπτυξη αντιστάσεων ενάντια σε όλους τους πόλους κυριαρχίας.
Η θέση της Ελλάδας στον πόλεμο
Το ελληνικό κράτος το τελευταίο διάστημα σφίγγει πολύ τις σχέσεις του με το κράτος του Ισραήλ. Πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και συνάπτει οικονομικές συμφωνίες. Το ίδιο κάνει με τις ΗΠΑ με την αγορά υπέρογκου στρατιωτικού εξοπλισμού και την επέκταση των Νατοϊκών στρατιωτικών βάσεων. Ο ελληνικός πατριωτισμός και εθνοκρατισμός λοιπόν αποτελεί κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα της νέας σταυροφορίας της “πολιτισμένης δύσης”, και της αναπαραγωγής του πολέμου σε άλλα σημεία του πλανήτη, όπως την παλαιστινη ή την Συρία. Η συνέχεια του πολέμου βρίσκεται και εδώ στην ελλάδα , είναι η κρατική διαχείριση των μεταναστών-ριων και προσφύγων, οι πνιγμοί στα σύνορα, οι εγκλεισμό, οι απελάσεις,ο θεσμικός και κοινωνικός ρατσισμός
Όσο για εμάς
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι-ες με τους αντιστεκόμενους-ες στα κατεχόμενα εδάφη της παλαιστίνης, ενάντια σε κάθε στρατό και κάθε εξουσία που τους-τις καταπιέζει και δολοφονεί, ενάντια στο ελληνικό κράτος που στηρίζει τον πόλεμο στην περιοχή. Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε ιδέα και ιδεολογία που οργανώνεται ή σχετίζεται γύρω από το έθνος, την θρησκεία, την πατρίδα και την εθνική συνείδηση. Όπως και επίσης είμαστε ενάντια σε κριτικές στο Ισραήλ, με αντισημιτικό λόγο. Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ελευθερίας και κοινοκτημοσύνης χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς.
